Klassieke Osteopathie is een genezingswijze wat reeds honderd jaar geleden werd gevormd door AT Still en nadien verdergezet door JM Littlejohn . Het omvat het concept "Vis Medicatrix Naturae" van Hippocratus , nl. het 'natuurlijk' vermogen om zelf te herstellen, (autogenese).  Hier wordt het lichaam niet beschouwd als een machine, maar eerder als een levend en vitaal organisme met de normale tendens tot zelfherstel, eliminatie en gezondheid. Een ontwikkeling naar ziekte of ongezondheid hangt af van het verminderd vermogen van de vitale kracht of van de vitaliserende processen van de patiënt. Het staat de mogelijkheid van lichaamsrecuperatie in de weg. Hieruit volgt dat wat een klassiek osteopaat een 'osteopathische leasie' noemt, niet zomaar een  'bot-leasie' is, (lees een bot niet op zijn plaats) maar een 'fysiologische leasie'. (lees een functionele aandoening)

Deze benadering van gezondheid staat in contrast met de reguliere geneeskunde, dat een meer lineaire/pathogene/symptomatische benadering van ziekte en behandeling promoot, door middel van farmaceutische middelen. Gezondheid wordt in osteopathie niet louter gezien als een afwezigheid van ziekte, maar eerder een compleet fysiek-, mentaal-, en een sociaal welzijn. Het osteopatisch therapeutisch concept bestaat erin het lichaam in staat te stellen te coöpteren met de omgevingsfactoren, hetzij op mentaal-emotioneel vlak, het fysisch- of biochemisch terrein.